Een verslag van de dagtocht naar De Wintertuin in Mechelen, met foto's.

Op het internaat van de Ursulinnen kregen oorspronkelijk dorpsmeisjes een opleiding. Maar het instituut werd internationaal bekend. De bereikbaarheid, de ligging, de gebouwen en het degelijke maar moderne onderwijsaanbod trokken zelfs leerlingen uit Australië en Zuid-Amerika. De meisjes hadden vaak welgestelde ouders. De nonnen benutten hun inkomsten goed. Ze wisten wat mooi was en volgden de kunststromingen. Ze lieten een wintertuin aanleggen, overkapt door een waanzinnige glas-in-lood koepel in art-nouveau stijl met een stukje art-deco. Je stapt een andere wereld binnen. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het complex platgebombardeerd, maar de wintertuin bleef overeind door de constructie van glas en ijzer. In die tuin staan nog altijd de stoelen uit 1900. We lopen door een lange gang langs bloempotten met engeltjes in charlestonjurkjes. Namen als de Empiregang, Alpenzaal, La Fontainerefter, Pianogalerij en Ere-trap prikkelen de verbeelding. Zo'n ervaring blijft op je netvlies gebrand.

Eind jaren ’70 werd het internaat opgedoekt. Nu is het complex een school met ongeveer 1500 leerlingen. Ook wonen er nog zo’n 30 zusters in het klooster, in de leeftijd van oud tot stokoud. En nee, zij geven geen les meer.

Na de rondleiding kregen we een lunch in de Fruit- en Groenterefter en daarna gingen we naar Mechelen voor een korte kennismaking met de stad. Om 18.00 uur waren we in Casteren voor een lekker diner en om 21.00 uur zette Renée, onze buschauffeur, ons weer af bij de Boodschap.